Oficjalna prezentacja samochodów Citroen C4 odbyła się jesienią 2004 roku podczas Salonu Samochodowego w Paryżu. W skład rodziny wchodziły dwie wersje nadwoziowe o nietypowej stylizacji. Nadwozie trzydrzwiowe otrzymało formę dwubryłowego coupe, które wyróżniało się pionową ścianą tylną. Drugie nadwozie było również dwubryłowe, ale miało układ pięciodrzwiowy (hatch-back) oraz obłą część tylną. Przednia część obu nadwozi była jednakowa, a jej cechą charakterystyczną była pozioma szczelina wlotu powietrza z obramowaniem w formie znaku firmowego. We wnętrzu nietypowo rozwiązano tablicę rozdzielczą oraz kierownicę, w której obracał się tylko wieniec.

Gama zastosowanych jednostek napędowych składała się z czterocylindrowych silników benzynowych o pojemności skokowej 1,4, 1,6 i 2,0 dm3 oraz silników Diesla o pojemności 1,6 i 2,0 dm3. Najmocniejsza wersja silnika benzynowego 2,0 dm3 była zastrzeżona dla wersji VTS z nadwoziem coupe.

W układzie napędowym stosowano pięcio- i sześciobiegowe mechaniczne skrzynie przekładniowe, a w wybranych wersjach montowano czterobiegowe skrzynie automatyczne.

We wszystkich wersjach napęd przekazywany był tylko na koła przednie.

W 2006 roku, podczas genewskiego Salonu Samochodowego przedstawiono trzecią wersję nadwoziową w postaci trzybryłowego notch-backa, o zwiększonym rozstawie osi. Zdecydowano się na jej sprzedaż tylko w kilku krajach europejskich, natomiast oferowano je głównie w Chinach i w Ameryce Południowej.

W sierpniu 2008 roku przeprowadzono modernizację rodziny C4. W ramach face-liftingu zmieniono nieco wygląd przedniej części nadwozia, a we wnętrzu zastosowano lepsze materiały i system informacyjno-rozrywkowy. Wprowadzono nowe silniki benzenowe o pojemności 1,6 dm3, które powstały przy współpracy z BMW. Zmodernizowano także najmocniejszą wersję silnika Diesla.

Zakończenie produkcji samochodów C4 pierwszej generacji nastąpiło w połowie 2010 roku.